Pochodną wielu przestępstw gospodarczych są rozległe korzyści majątkowe osiągane przez sprawców. Niemniej, możliwość swobodnego dysponowania tymi środkami warunkowana jest uprzednim wprowadzeniem ich do legalnego obrotu finansowego. Zachowaniom tego typu zapobiegać ma opisane w art. 299 k.k. przestępstwo „prania brudnych pieniędzy”. Może ono zostać zrealizowane przez przyjmowanie, posiadanie, używanie, przekazywanie za granicę, wywożenie za granicę, ukrywanie, dokonywanie transferu lub konwersji, pomaganie do przenoszenia własności lub posiadania albo podejmowanie innych czynności mogących udaremnić lub znacznie utrudnić stwierdzenie przestępnego pochodzenia, miejsca umieszczenia, wykrycie, zajęcie albo orzeczenie przepadku określonych składników majątkowych. 

W praktyce zarzut prania brudnych pieniędzy nad wyraz często stanowi niejako dodatek do zarzutów obejmujących podstawową przestępczą działalność sprawców (przykładowo przestępczość narkotykową czy przestępczość polegającą na wyłudzaniu VATu ze Skarbu Państwa). Wszystko to sprawia, że skuteczna obrona w tego typu sprawach uzależniona jest od wszechstronnego oraz kompleksowego podejścia. 

W ramach dotychczasowej praktyki nasza Kancelaria stanęła przed koniecznością rozstrzygnięcia zagadnień związanych m.in. 

• z obrotem walutami kryptograficznymi jako rzekomym sposobem na legalizację przestępnie uzyskanych środków majątkowych;
• rozumieniem zwrotu „korzyści związanych z popełnieniem czynu zabronionego”, w kontekście odpowiedzialności karnej za przestępstwo tzw. prania brudnych pieniędzy.